samenspel

Het is waar wat ik soms lees of wat mensen soms wel zeggen, je kunt heel goed eenzaam zijn met veel mensen om je heen.

Ik weet niet goed wat hett is of waarom het is, maar ik lijk me op de een of andere manier niet meer thuis te voelen in mijn eigen omgeving.
Ik heb hele leuke en lieve vrienden, maar ik heb constant het gevoel dat ik er niet echt bij pas en mijn best moet doen om mee te kunnen gaan in gesprekken en omgang.

Soms zit ik erbij en weet ik niet meer wat ik moet doen of moet zeggen. Het voelt als een toneelstukje wat ik aan het opvoeren ben, alsof niemand echt weet wie ik echt ben.

Waarom doe ik dit soort dingen? ligt dit aan mij? Voel ik mij niet meer thuis in mijn vertrouwde omgeving, bij mijn vertrouwde mensen?
Ik weet ook niet hoe het komt, ik weet niet hoe ik er vanaf kom.

Op dit soort momenten wil ik altijd weg, zet ik vraagtekens bij vriendschappen en relaties. Ik zoek bevestiging, ik wil dat mensen mij echt leren kennen en mij aardig vinden om wie en hoe ik ben en niet om het toneelstukje wat ik opvoer.

Ik heb vaker last van dit soort momenten, het is als de droom die ik had toen ik klein was, de hele dag was een droom en als je 's nachts ging slapen begon de echte wereld pas.
Zo nu en dan komt mijn ware ik boven in de wereld van mijn toneelspel, zo nu en dan merk ik dat ik niet ben wie ik ben, maar dat ik ben wie ik denk dan anderen willen wie ik ben.

Is het mogelijk om helemaal jezelf te zijn zonder je aan te moeten passen, is er iemand die echt ziet wie ik ben? sluit ik mij te veel af van alles, en laat ik nooit mijn ware gevoelens zien?

Vraag.................

Lang gelee

Hey hallo!

Dat is wel even een verassing hè! Dat ik hier zomaar weer even kom schrijven.

Persoonlijk vond ik het de hoogste tijd, want ja wees eerlijk jullie misten mijn geweldige fantastische entertainende stukjes natuurlijk ontzettend erg!

Laat ik eerlijk zijn, ik ben nooit goed geweest in het bij houden van een dagboek, ik begon altijd heel enthousiast maar na een paar dagen, soms weken stopte ik ermee en dan gingen er weer jaren overheen voordat ik mijn dagboek weer eens in keek. Ja ik had wel een dagboek, je kan natuurlijk ook zeggen dat ik milieu bewust was en niet te veel papier wilde verspillen, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat ik mijn hele jeugd met 1 dagboek heb gedaan uit pure luiheid.

Wat voegt het nou ook eigenlijk toe? Ik bedoel je schrijft er wat in wat niemand anders mag lezen, het is immers privé, maar als je het dan jaren later weer inkijkt dan heb je geen idee wie die jongen ook al weer was of waarom je boos was op ej vriendin.

Als ik nou een moordenares zou zijn, of een spionne kijk dan zou het spannend zijn, dan zouden ze aan de hand van mijn dagboeken mijn levens geschiedenis kunnen achterhalen en mij volledig kunnen analyseren en mij zo vervolgen in een proces veroordelen!

Ik ratel door, maar waar het op neer komt is dat ik dus niet zo goed ben in het consequent bij houden van dagboeken, en dus ook blogs, wat toch zonde is gezien ik genoeg zinloze informatie de wereld in wil gooien. Van die dingen waar je niks aan hebt en ook niks mee kan.

En toch lezen jullie mee, daar voor mijn waardering!

Ik zal mijn best doen om deze pagina wat beter te onderhouden, en mijn fantasie en belevenissen weer eens netjes op digitaal papier te zetten!