Ik droom, soms leef je in een droom en lijkt de werkelijkheid van de dag een hallucinatie. Een week geleden lijkt een jaar geleden en je realiseerd je dingen die je toen nooit had kunnen bedenken.
Een traan gelaten om een verdriet wat groot leek te zijn, lijkt ineens een onbelangrijk detail wanneer je tot een realisatie komt waar je jezelf in de eerste instantie niet tot in staat achtte.
Het bij elkaar passen en aansluiten, het delen van het zelfde goed en dezelfde denkwijze lijkt ineens een triviaal onderdeel te zijn van de manier waarop je iemand bekijkt.
Blijven hangen in eenzelfde wereld, een wereld jou bekend en mij onbekend blijkt ineens een grote drempel en moeilijk te overstijgen. Ik dacht het, ik wilde het, ik voelde het, maar het bleek niet waar te zijn. En sterker dan ik me ooit heb gevoeld oversteeg ik het gevoel dat mij in mijn doen en laten belemmerde.
Anders zijn is niet erg, alleen past het niet en dat is goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten