Het nadeel van werken met alleen maar mannen

Zojuist had ik mijn tweede rookpauze op het werk, we staan dan altijd beneden langs de gracht te roken.

In de gracht zwommen vandaag 4 kleine baby eenden kuikens met zijn viertjes bij elkaar roepend om hun mama, maar mama was er niet...

Mijn hart brak door dit tafereel, ik vond het dood zielig. Vier kleine eendjes net op de wereld en letterlijk moederziel alleen, bij elkaar blijven zwemmend om enigsinds veilig te blijven zonder moeder voor alle gevaren die de wereld om hen heen met zich mee brengt.

Mijn mannelijke collega's of niet aangedaan of omdat het mannen onder elkaar zijn maakten er grapjes over, ook de reiger die de eendjes had gezien vonden ze erg interessant want zoals verwacht zag die in de eendjes een lekker hapje.

Ik ben maar snel naar boven gegaan, omdat ik het niet aan kon zien om die arme kleintjes verzwolgen te zien worden door de grote boze wereld.

Ik denk dat er nu nog maar 3 zijn, omdat mijn mannelijke collega's zeer geintereseerd uit het raam keken toen ze boven kwamen en subtiel zeiden.. hij heeft er weer 1.

Zielig, hardverscheurend vind ik het, op die momenten wilde ik dat ik een vrouwelijke collega had die wat meer sympathie had voor de arme kleine baby eendjes...

(ik heb ook de dierenambulance gebeld maar die konden niks doen omdat de kleintjes in het water zwommen en ook zij er niet bij zouden kunnen)